πλοκαμίδα

η / πλοκαμίς, -ίδος, ΝΑ

1. πλέγμα από μαλλιά, πλεξίδα·|| νεοελ. στρ. πλεξίδα από στουπί που χρησιμεύει ως βύσμα σε διάφορα σημεία τού εσωτερικού μηχανισμού ενός πυροβόλου

αρχ.

1. (με περιληπτ. σημ.) κατσαρά μαλλιά

2. στον πληθ. αἱ πλοκαμίδες

πλεκτό, στριμμένο σχοινί, αλλ. πλεκτάνη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ποιητ. τ., αντί τού πλόκαμος, ο οποίος έχει προέλθει κατ' αποκοπή από το σύνθ. εὐ-πλοκάμιδες (Ἀχαιαί), θηλ. τού επιθ. εὐπλόκαμος, αναλογικά προς το ζεύγος κνημίς: εὐκνημῖδες].